Wspólna 1d, 43-250 Pawłowice
numer telefonu: 736 358 850
e-mail: biuro@przedszkole-edus.pl
1. Metody oglądowe - oparte są głównie na obserwacji i pokazie. Są wykorzystywane w czasie spacerów, wycieczek, czy oglądaniu różnego rodzaju ilustracji.
2. Metody słowne - wykorzystywane są podczas słuchania różnych utworów literackich takich jak wiersze, opowiadania, zagadki, czy bajki.
3. Metody czynne, do których zaliczamy:
- metodę samodzielnych doświadczeń dziecka, polegającą na stwarzaniu dziecku warunków do spontanicznej zabawy, swobodnego wypowiadania się oraz ułatwianiu nawiązywania kontaktów z otoczeniem społecznym, przyrodniczym oraz ze sztuką;
- metodę kierowania własną działalnością dziecka, polegającą na inspirowaniu spontanicznej działalności dziecka przy użyciu zachęty, sugestii, czy też podsunięciu pomysłu oraz rozwijaniu zainteresowań dzieci;
- metodę zadań stawianych dziecku, polegajacą na samodzielnym rozwiązywaniu zadań proponowanych przez nauczyciela;
- metodę ćwiczeń utrwalających, polegającą na systematycznym ćwiczeniu nabytych przez dzieci umiejętności.
4. Metoda Pedagogiki Zabawy KLANZA.
Pedagogika zabawy to przede wszystkim tańce wyzwalajace u dzieci aktywność ruchową oraz zabawy integracyjne pomagające przezwyciężać dziecięce lęki i obawy. Bawiąc się i tańcząc dziecko przeżywa ogromną radość i zadowolenie. Uczucia te pomagają osiągnąć harmonię i zwiększają poczucie przynależności do grupy. Kolorowa chusta Klanzy wzbudza zainteresowanie i ciekawość dzieci. Zabawy z nią łączą ruch z wrażeniami wzrokowymi i dotykowymi, wprowadzając przyjemny nastrój i odprężenie. Chusta tworzy tajemniczą atmosferę, pobudza wyobraźnię i wyzwala pozytywne emocje u dzieci.
5. Metoda Carla Orffa.
Jest metodą łączącą w sobie trzy charakterystyczne elementy: muzykę, mowę i ruch. Dzieci same wymyślają ruch do muzyki, rytmizują słowa poprzez układanie do nich melodii, klaszczą, tupią, skaczą do muzyki. W metodzie tej niezwykle ważną rolę odgrywają także instrumenty perkusyjne, bębenki, tamburyna, kołatki, grzechotki, trójkąty, kastaniety, talerze czy dzwonki. Gra na instrumentach sprawia dzieciom wiele satysfakcji oraz stanowi istotny czynnik kształcenia ich wrażliwości muzycznej. Metoda Orffa to także zabawy integracyjne, sprzyjające lepszemu nawiązywaniu kontaktów z innymi dziećmi.
6. Metoda gimnastyki twórczej Rudolfa Labana.
U podstaw tej metody leży naturalna ruchliwość dziecka podejmowana zgodnie z jego własnym pomysłem, fantazją i możliwościami rozwojowymi. Nie ma w niej miejsca na odwzorowywanie ćwiczeń. Każdy ćwiczy to, na co ma ochotę. Podczas prowadzenia zajęć nawiązuje się do piosenek znanych dzieciom, wykorzystuje się również różnorodne przybory do ćwiczeń, takie jak kolorowe szarfy, woreczki z materiału, kolorowe obręcze, skakanki, piłeczki czy gazety. Metoda ta opiera się na różnych formach ruchu, wśród których wyróżniamy: opowieść ruchową, ćwiczenia muzyczno-ruchowe, improwizacje ruchową, czy taniec.
7. Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne.
Cechą charakterystyczną tej metody jest wykorzystywanie ruchu jako narzędzia wspomagającego rozwój psychoruchowy i emocjonalny dziecka. Stosując tą metodę rozwijamy u dziecka świadomość schematu własnego ciała oraz integrujemy poszczególne jego części, rozwijamy również orientację przestrzenną. Dzięki temu dziecko poznaje własne ciało i przestrzeń, która je otacza, spotyka w niej innego człowieka, uczy się współpracować w niej najpierw z jednym partnerem w parach, potem z całą grupą. Metoda ta stanowi element doskonałej zabawy dla wszystkich dzieci.